کد مطلب:35595 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:20

گنجینه پرسمان » اعتقادات

نظريه دانشمندان شيعه در مورد مسأله خلافت پيامبر و امامت و حقيقت آن چيست؟

اين نظريه ميگويد: امامت يك نوع ولايت الهي است، كه از جانب خداوند به شخص امام داده ميشود. به تعبيري روشنتر؛ امامت به سان نبوت يك مقام انتصابي بوده و عهدهدار آن از طرف خود خداوند تعيين ميگردد. بر اين اساس، امامت همان امتداد رسالت است جز اينكه پيامبر پايهگذار شريعت و طرف پيك آسماني است و امام مبيّن شريعت و حافظ و نگهبان او. امام، در تمام شئون جز مسئله نزول وحي، با پيامبر اكرم(ص) همگام ميباشد و تمام شرايطي كه براي پيامبر ضروري و لازم شناخته شده است (از قبيل علم به معارف و اصول اسلام و فروع و احكام آن و مصونيت از گناه و خطا و اشتباه) عيناً براي امام نيز لازم و ضروري است.
صاحبان اين نظريه معتقدند: درست است كه پيامبر اكرم(ص) آيين كاملي براي مردم آورد و كليات معارف و دين حق را در اختيار مردم نهاده، ولي پس از پيامبر اكرم(ص) فرد لايق و توانايي لازم است كه از آن كليات، احكام جزئي را استنباط نمايد، و چنين كاري بدون علم (يك علم سرشار موهبتي) امكانپذير نيست.
درست است كه در دوران پيامبر اكرم(ص) تمام احكام اسلام تشريع شده و به وسيلة پيك وحي به او بازگو شده است، اما بر اثر نبودن شرايط و يا وجود گرفتاريهاي روزافزون بيان يك رشته از احكام بر عهدة امام گذارده شده است و تصدّي چنين مقامي بدون يك علم مستند و وابسته به وحي الهي ممكن نيست. از اين نظر شيعيان اعتقاد دارند كه امام بايد به تمام امور شريعت واقف و آگاه باشد. امّا چرا امام بايد معصوم باشد؟ آنان امام را معلّم و مربّي امت ميدانند، و تربيت قبل از هرچيزي جنبة عملي دارد و بايد بوسيلة عمل مربي انجام گردد، هرگاه مربي خود قانونشكن و مرزنشناس باشد چگونه ميتواند در افراد اثر مطلوب بگذارد؟ و بالأخره اين نظريه ميگويد: از آنجا كه شناختن چنين فردي با آن علم سرشار و موهبتي، با آن عصمت همهجانبه، براي امت ممكن نيست، و بايد امام از طريق انتصاب از جانب خدا تعيين شود.

---

: آية الله جعفر سبحاني
رهبري امّت